agreepampers z niespodzianką to nie jest felieton przeciwko matkomyour phrase

Naprzeciw nas dwa małżeństwa albo partnerzy, kto to dziś wie. Byliśmy dwa razy na obiedzie zaproszeni na obiad w niedużej restauracji w Siemianowicach. Choć przebiła go pewna pani, która w innym czasie i miejscu przez dobry kwadrans relacjonowała rozmówcy z drugiej strony telefonu stan zdrowia koleżanki chorej na raka. A co z dzieckiem? Anything 8 stycznia Jesteś matką to pewnie siedzisz w domu dopóki zacny potomek nie osiągnie pełnoletności dlatego nie musimy ci gwarantować: - miejsca z przewijakiem w KAŻDYM obiekcie uzyteczności publicznej, - podjazdu dla wózka a co, tyraj z 15 kilowym głębokim wózkiem i jego obsraną wrzeszczącą zawartością na plecach, albo "zaakceptuj swoje ograniczenia" i siedź w domu Dlaczego mam udawac, ze nie widze? Jak już koniecznie chcecie ciągać malutkie dziecko do restauracji, to wybierzcie taką, w której będzie wyznaczone specjalne miejsce dla matek z dziećmi do karmienia, przewijania itp. Acha, "czuć cudna woń wydobywającą się z talerza" pisownia oryginalna. Ale szybka zmiana pampersa czy karmienie piersią w miejscu publicznym to już powód do świętego oburzenia. Tymczasem przestrzeń publiczna to pole niemal stworzone do rozpychania się łokciami i anektowania jej do potrzeb tego, kto akurat ma potrzebę. Naprawdę niemowlęta i małe dzieci nie są mniej ważne od dorosłych tylko dlatego, że są małe i nie potrafią same się o siebie zatroszczyć. Nie miesci mi sie to w glowie, ze ktos moze powiedziec, ze z dziecmi sie do restauracji nie chodzi. A kto wie, może i wyświadczył by przysługę Śmiechy i komentarze nie pozostawiały złudzeń - z czytania czy drzemki nici.

Gdybym była w restauracji to oczywiscie zapytałabym obsługi czy jest miejsce w którym mogę przewinąć dziecka, gdyby się okazało że nie to zrobiłabym to na kanapie jak ta obsmarowana w 'felietonie' matka. Timothy M. Bo to nie miejsce do tego. Po prostu tak się nie robi, mówią o tym podstawowe zasady savoir vivre. Siedzą w rogu, na sporej kanapie to ważne; dlaczego - o tym za chwilę. Twierdzicie, że rzekomo niehigieniczne jest przewijanie na sali choć podałam skład całego zapasu środków, które mam ze sobą by zachować należytą higienę dziecka i otoczenia - ale już serdecznie gdzieś macie czy higieniczne jest dla dziecka przewijanie na desce klozetowej. Jaka matka, takie dziecko. Ich rozbrykanie nam nie wadzi. Relacjonuję im, na co musiałam - zupełnie nie chcąc - patrzeć.

Komentarze

Są też matki, są i dzieci. Zawsze miałam ze sobą składany mini-materacyk do przewijania, który podkładałam by przypadkiem pupa dziecka nie miała styczności z podłożem. Ktoś napisał: "bo wy, matki, to takie święte krowy" i w domyśle dlatego stajecie w obronie tej kupy i tej matki. Wydaje duzo. Myślę, że czułabym się masakrycznie bezradnie, gdyby moje dziecko zaczęło głośno płakać w miejscu publicznym i nie mogłabym go uspokoić - i robiłabym wszystko, by takiej sceny uniknąć. W toalecie nie ma przewijaka, więc gdzie miała tego pampersa zmienić? Reszta ich towarzystwa nie reaguje. Świergoczą, śmieją się. Mozna zakladac ze przemawia przez nich poprawnosc polityczna, natomiast ja sadze ze przemawia przez nich po prostu ekonomia. I wiecie co - jakoś to zniosłam. Na szczęście nic mnie to nie musi obchodzić. Piski, wiski, można nie usłyszeć własnych myśli, dosłownie. Przedstawiona sytuacja w mojej opinii, jest mocno przerysowana. Nas obchodzi, bo jest nasze, Zgodnie z tą logiką obca osoba nie musi nas obchodzić wcale - dobrze wiedzieć, na wypadek, gdyby szacowny Anonim w starszawym wieku zechciał usiąść w autobusie czy - broń Boże!

Co z osławioną tolerancją Agnieszki Kublik? Dotyczy wyłącznie osób homo, a matek nie obejmuje?

• Ludzie wiele rzeczy komentują jedynie w gronie swoich znajomych.
• Powinni byli tobie wskazac, jesli restauracja byla niedostosowana dla dzieci.
• Zacznijmy od tego, że nie zawsze jest ktoś do pomocy, co znacznie utrudnia zadanie.

Wydrukowano: Warszawa, centrum, nieduża włoska restauracja. Jest sobotnie popołudnie, coś jakby trzeci dzień świąt. Tłoku nie ma, jest jeszcze parę wolnych stolików. Jestem ze znajomymi, mieszkają w Stanach od ponad 20 lat. W Warszawie tylko przelotem. Rozmawiamy, mamy dużo do obgadania. Niestety, na świecie są nie tylko Agnieszka Kublik i jej zagraniczni znajomi. Są też matki, są i dzieci. Także te małe, które noszą pieluchy:. Obok nas ojciec z dwójką dzieci. Tak na oko w wieku gimnazjalnym. Całym ciałem demonstrują ojcu a przy okazji i otoczeniu , że są tu, że zamówili, że jedzą, bo robią łaskę. Wielką łaskę, jeśli chcecie wiedzieć ojciec wolałby nie. Naprzeciw nas dwa małżeństwa albo partnerzy, kto to dziś wie. Siedzą w rogu, na sporej kanapie to ważne; dlaczego - o tym za chwilę. Są z dziećmi.

Zacznijmy od tego, że nie jestem matką i z dużą dozą prawdopodobieństwa nigdy nie będę. Taki wybór życiowy. Jednak moi przyjaciele mają dzieci, także zupełnie malutkie. Nie akademia maluszka pampers sobie nie spędzać z nimi czasu - czy to po domach czy to na neutralnym gruncie - tylko dlatego, że nie mają z kim zostawić dziecka. Wychodzę z założenia, że obecność dzieci tak samo jak obecność ludzi dorosłych, starszych, na wózkach, o kulach, kobiet w ciąży, prezesów korporacji i bezdomnych - jest nie do uniknięcia, gdy wyjdzie się z domu, mieszkając w dużym mieście. Są po prostu częścią, w moim przypadku warszawskiej, rzeczywistości. Co takiego wyjątkowego jest w dzieciach i ich matkach - ciekawe, że nie rodzicach, jakby ojcowie rozpływali się we mgleże pani Agnieszka postanowiła poświęcić im felieton? Otóż, moi drodzy, dzieci defekują. W pieluszki, pampers z niespodzianką to nie jest felieton przeciwko matkom.

Pampers z niespodzianką to nie jest felieton przeciwko matkom. Co z osławioną tolerancją Agnieszki Kublik? Dotyczy wyłącznie osób homo, a matek nie obejmuje?

Wydrukowano: Ubawił mnie nie tyle atak Kublik na matkę, która miała zaszczyt konsumować obiad w tej samej restauracji, pampers z niespodzianką to nie jest felieton przeciwko matkom, co dziennikarka Wyborczej, ile zaprzeczenie - w niezbyt długim tekściku o kupie - dotychczas głoszonym przez Agnieszkę Kublik wartościom. Agnieszka Kublik opisała bowiem wstrząsającą przygodę, jaką przeżyła w tejże restauracji. Warszawa, centrum, nieduża włoska restauracja. Jest sobotnie popołudnie, coś jakby trzeci dzień świąt. Tłoku nie ma, jest jeszcze parę wolnych stolików. Jestem ze znajomymi, mieszkają w Stanach od ponad 20 lat. W Warszawie tylko przelotem. Rozmawiamy, mamy dużo do obgadania …. Naprzeciw nas dwa małżeństwa albo partnerzy, kto to dziś wie. Siedzą w rogu, na sporej kanapie to ważne; dlaczego - o tym za chwilę. Są z dziećmi. To dwie dziewczynki, starsza tak około trzech-czterech lat, młodsza koło roku. Świergoczą, śmieją się.

Zapisz się do newslettera

Warszawa, centrum, nieduża włoska restauracja. Jest sobotnie popołudnie, coś jakby trzeci dzień świąt. Tłoku nie ma, jest jeszcze parę wolnych stolików. Jestem ze znajomymi, mieszkają w Stanach od ponad 20 lat.

Starsze dziecko zresztą zostało ogarnięte przez tatę i oprowadzane po pociągu, więc podróż umilało mi tylko jedno dziecko - które owszem, podśpiewywało, pokrzykiwało, dźgało mnie w ramię paluszkiem, nie było więc ciche i nieobecne. Chciałam jednak nieśmiało zauważyć, że było to milion razy bardziej higieniczne niż jedzenie posiłku nieumytymi rękami przez połowę klientów owej restauracji. Jak już koniecznie chcecie ciągać malutkie dziecko do restauracji, to wybierzcie taką, w której będzie wyznaczone specjalne miejsce dla matek z dziećmi do karmienia, przewijania itp.